ISTE HAYAT

Bir insan ömrünü neye vermeli, harcanıp gidiyor ömür dediğin...

 Su Zeytinkarasi Gözler bunlari Görmeyi Hakkedmedi

Yagmur altinda, Ac olan Karnini Mendil satarak doyurmaya calisan kücücük BIR YAVRU!! 

 Deprem sonrasi Gözleri yaslarla dolu, Melek Yüzünde Yara, Camur. Yarasina bes tutan minicik elli, kücükükde olsa Gözyasini icine döker.

 Savasin ortasinda kücücük bir Kiz Cocugu, karsisinda silahli bi Asker, bumu Insanlik.

 Ölen Cocugu umursamayan, sözde ASKER (Serefsiz), ne istedinki o Cocuktan Orosbucocugu.

 Bu Cocuklar daha iyi bi Hayat hakketmedimi sizce??

 Cocuk oldunu bile bile, Kursun sikan Eller kopsun Adi Köpekler

Kimsesi yok, bu yasdan sonrada, bellini dogrultacak hali yok.. 

Bunca Insanin Canini alanlar, elbet birgün hesab verecekler 

Burda bu Cocuklar aclikdan ölüp, akbabalar tarafindan parcalanirken, sen evinde nasil rahat yemek yiyebiliyorsun?!!

               Olan Bitenden Habersiz kücücük bi Beden!!

Bu Hayat...

            Hayat denen sonsuzluğun

            karşısında bir cocuğuz

            düşe kalka büyürken

            kalkamayız bir coğumuz...

Bu hayat böylemi olur

düşen hep yerdemi kalir

gün olur belın doğrulur

kim ne olacak bellimi olur...

               Ama bitmez yolculuklar

               belki biraz canın yanar

               düştüğün yerde dogrulur

               başlar yine ilk adımlar...